Als ik meneer van Wijk observeer van een afstandje, valt mij op dat hij ontspannen achterover geleund zit in zijn rolstoel. Zijn ogen heeft hij gesloten. Ik zie een alerte, tevreden gezichtsuitdrukking. Ik glimlach ervan en stel me voor dat hij iets prettigs ruikt of hoort. Dus speur ik de lucht af naar een lekkere...Read More

“Nee hoor, dat hoef ik niet,” zegt Wout vriendelijk tegen de verzorgende. Lina staat naast de medicijnkar met een lepel en een gevuld klein bekertje in haar hand. Wout ziet mij staan en herhaalt zijn woorden naar mij en knikt met zijn hoofd richting Lina en haar roze goedje. Hij trekt zijn neus op.  Ik...Read More