Het is tegen vijf uur. Op het pleintje tussen de huiskamers ervaar ik onrust. Nu is dat wel vaker aan het eind van de middag. Sommige mensen met dementie voelen dat ze klaar zijn met werken en willen naar huis. Anderen zoeken naar de keuken om te gaan koken voor hun kroost. Maar wat ik...Lees meer

In de huiskamer zitten twee bewoners koffie te drinken, zij babbelen wat met de verzorgende. Er lopen mensen in en uit, want de deuren staan altijd open voor iedereen. Aan het kleine tafeltje bij het raam zit mevrouw de Laar met haar rug naar alles toe. Zij heeft een speciaal op haar aangepaste rolstoel nodig...Lees meer

De ruimte is vol mensen. Er wordt taart gedeeld met koffie of thee. Een groot wit scherm licht op, met daarop een beeld en een tekst. Er klinkt gerinkel van kopjes en lepeltjes, geroezemoes en uiteindelijk een “goedemiddag dames en heren, fijn dat u er bent.” Ik ontdek Jan aan een tafel in het midden van...Lees meer

Els zie ik lopen in de gang, ingehaakt bij mijn collega Jean. Ik hoor hen keuvelen. Als je met Els optrekt heb je een jonge 70’er naast je lopen, die houvast zoekt in haar onzekerheid. Zij gebruikt zinnen met enkele woorden, soms zelfs stotterend. Maar je kunt met vooral luisteren, goed kijken en niet te...Lees meer

Meneer Knokke (ik mag Pieter zeggen) zit rustig in zijn stoel met een tafeltje voor zich. De huiskamer om hem heen is stil. Geen mensen, geluiden of activiteiten die hem prikkelen. Alleen de krant laat van zich horen. Pieter veegt namelijk zijn duim en wijsvinger zorgvuldig over de binnenkant van zijn lip nat en pakt...Lees meer

Als ik meneer van Wijk observeer van een afstandje, valt mij op dat hij ontspannen achterover geleund zit in zijn rolstoel. Zijn ogen heeft hij gesloten. Ik zie een alerte, tevreden gezichtsuitdrukking. Ik glimlach ervan en stel me voor dat hij iets prettigs ruikt of hoort. Dus speur ik de lucht af naar een lekkere...Lees meer

“Nee hoor, dat hoef ik niet,” zegt Wout vriendelijk tegen de verzorgende. Lina staat naast de medicijnkar met een lepel en een gevuld klein bekertje in haar hand. Wout ziet mij staan en herhaalt zijn woorden naar mij en knikt met zijn hoofd richting Lina en haar roze goedje. Hij trekt zijn neus op.  Ik...Lees meer

Of ik naar meneer Mick wil gaan. Het is rond 10.00 en de verzorgende heeft mij net uitgelegd dat meneer Mick niet gewassen wil worden en zeker niet uit bed wil. Hij heeft net boos om zich heen geslagen bij de pogingen tot zorg en activering. De laatste tijd heeft hij dat vaker. Als wij...Lees meer

Het blijft verrassend stil voor iemand die elke week uitziet naar het enige bezoek dat zij krijgt. Het zingen met de ukelele aan de deur geeft nu geen reactie, de deur wordt ook niet open gedaan, daarom word ik binnengelaten door de verzorgende. Ik kruip net voorbij het aanrechtje om de hoek, kijk naar haar aan...Lees meer